ฉากจากตอนที่ 26

----ฉากจากตอนที่ 26 -----

ผมสังเกตเห็นที่กางเกงของเขานูนชื้นขึ้นเป็นวงกว้าง เขาเองก็อารมณ์ค้างมาจากที่ถูกผมฟาดเมื่อกี้ทำให้เกิดอารมณ์ขึ้นมาง่ายๆ เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดเลียเท้าของผมต่อไปอย่างไม่สนใจที่จะจัดการตัวเอง ในฐานะรุ่นพี่แล้วก็ต้องช่วยรุ่นน้องสินะ? ผมล่ะ กลัวตัวเองที่เริ่มยอมรับเรื่องแบบนี้ได้แล้วจริงๆ

“พอก่อน”

“แต่ว่า..”

ผมไม่ฟังคำคัดค้านของเขาหรอก ไม่รู้ผีตัวไหนสิงผมถึงได้ใช้เท้าเหยียบขยี้ไปตรงช่วงล่างที่โปร่งนูนดันกางเกงขึ้นมา ผู้กล้ากลั้นลมหายใจพลางส่งเสียงครางซี้ดซ้าดบ่งบอกว่าอารมณ์ของเขากำลังพุ่งสูงขึ้นมากแค่ไหน ยิ่งผมขยับถูไถเหยียบย่ำส่วนนั้นก็ดูเหมือนจะยิ่งแข็งสู้ เท้าของผมเริ่มเปียกลื่นพอเบาแรงลง เขากลับแอ่นกายขึ้นร้องขอให้ผมทำรุนแรงขึ้นอีก

“ดูไม่ได้เลยนะ ชอบเหรอ ทั้งๆที่ถูกผู้ชายทำให้แท้ๆ”

“ชอบครับ อืม.. ได้โปรดรุนแรงกับมันอีก!”

ช่างเป็นผู้กล้าที่หน้าไม่อายอะไรอย่างนี้นะ ผมเริ่มใช้สองเท้าในการรูดถูไถส่วนนั้นที่เขาควักออกมาให้รังแกด้วยตนเอง พอเห็นพวกหน้าตาดีทำหน้าบิดเบี้ยวรู้สึกดีแบบนี้แล้วรู้สึกสมเพชแปลกๆ แต่สายตาที่มองอย่างสมเพชของผมกลับทำให้เจ้าแท่งเนื้อร้อนๆนี่ขยับขยายมากกว่าเดิมซะอีก

“ที่โลกก่อนก็โรคจิตแบบนี้รึเปล่าหืม?”

“ม ไม่ครับ มันไม่ อื้อ...มันเป็นแค่กับรุ่นพี่เท่านั้น”

“ช่างประจบจริงๆเลยนะ”

พอยิ่งทำรุนแรงเสียงของเขาก็ยิ่งดังมากขึ้นเท่านั้น ส่วนนั้นของเขาสั่นระริกดูเหมือนใกล้จะไปถึงฝั่งฝันในอีกไม่นาน ผมขยับโน้มตัวเข้าไปกระซิบเบาๆที่ข้างหู ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เขาเสร็จออกมาจนเท้าของผมเปียกไปหมด

“เสร็จเพราะถูกเรียกว่าผู้กล้ามาโซเหรอ? นายนี่น่าสมเพชจริงๆเลยนะ”

“ข ขอบพระคุณครับ”

เขาคว้าเท้าของผมที่เปียกไปด้วยน้ำสีขาวเพื่อเลียทำความสะอาดให้อย่างไม่นึกรังเกียจ ให้ตายสินี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ทั้งๆที่ผมควรจะชอบผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับมาทำเรื่องแบบนี้กับผู้ชาย ความสามารถในการปรับตัวตามสถานการณ์ของผมดูจะทำพิษเสียแล้ว

-----------------------

กลับไปที่นิยาย จิ้ม